Księga wpisów

Zapamiętałam kilka tekstów piosenek które druh Janik napisał na akademie z okazji dnia służby Zdrowia oraz na Dzień Nauczyciela. Pochodzą one z lat 1975 i 1978 i oczywiście są pomieszane.Napewno dziewczyny które przebywały w latach 77 i dalej pamiętają doktora Dybowskiego.Druh doskonale zauważył atmosferę jaka była wśród dziewcząt i napisał dowcipną piosenkę, którą zaśpiewałyśmy na Dzień Służby Zdrowia. Tak do końca to nie jestem pewna czy nie poprzestawiałam słów ale może znajdzie się ktoś kto pamięta lepiej.

Słońce poza las już skryło się,
wieczornej wnet wizyty czas już zbliża się,
ach żeby ją dziś miał cudowny doktor D
który po nocach nam się śni niech wizytuje mnie.
ref.
Ach przyjdz doktorze już te nowe jensy włóż
któż Tobie równy, któż?
No powiedz sam.

Tymczsem te wizyty nie są codzień,
i jedna z drugą dzewcze z żalu schnie
Niemogąc twej wizyty już doczekać sie.


Pewnie to było dłuższe ale już nie pamiętam.
Doskonale pamietam atmosfere która panowała na sali
kiedy utwór ten był wykonywany. Wszyscy zaśmiewali sie do łez a doktor Szulc z płaczem uciekł. Ciekawa jestem czy odedzwie się ktoś kto pamięta tamtą akademie. Pozdrawiam... Collapse

„Największa w życiu jest Miłość
a Radość – najjaśniejsza
Nadzieja jest ludziom najmilsza
Tęsknota zaś najgłębsza
jest Wiara najsilniejsza
a najcieplejsza jest Dobroć
każda z nich inną barwą znaczona
wypełniają nasze życie
malując go różnymi kolorami
bo życie pełne jest kolorów...

A kiedy w tęczy na niebie
rozpoznasz kolorów życia odbicie,
to znaczy po prostu,
że kochasz życie.”

W dniu  imienin  życzę
wszystkiego co najpiękniejsze i najlepsze,
radosnych i pogodnych dni,
pełnych szczęścia i miłości.
Aby każdy nadchodzący dzień
był tym najwspanialszym dniem w życiu
i zawsze otaczali Prezesa kochający ludzie.... Collapse

Halo! Wlasciwie to nie chcialam zabierac glosu w dyskusji, która sie tutaj rozwinela w ostatnim czasie, bo tak naprawde to sama nie wiem, co o tym wszystkim sadzic- o co tutaj naprawde chodzi (jeszcze za duzo znaków zapytania u mnie). Z rególy tez nie wypowiadam sie oficjalnie w sprawach, o którch nie mam pojecia albo moje informacje sa niepelne - ale jak widac nie wytrzymuje. Pisze na podstawie tego co wiem! Od 20 lat nie bylam w Swiebodzinie i tylko dzieki niniejszej stronie opty, stronie Agi (www.skolioza-porady.com) czy tez srodkom masowego przekazu bylo mi dane w ostatnim czasie wyrobic sobie odpowiednie zdanie o dzisiejszym LORO (krok po kroku odkrywalam/odkrywam co sie tam dzialo/dzieje czy nie dzialo/dzieje). I nie jestem zdziwiona widzac zmiany, jakie tam w miedzyczasie zaszly (czy te dobre czy tez te mniej dobre), bo wszystko w zyciu sie zmienia/przemija, to jest normalna kolej rzeczy. Od nas tylko zalezy jak sie z tym obejdziemy. I przyznam, ze mój obraz dzisiejszego LORO jest (mimo wszystko) pozytywny (ale niestety tylko “z drugiej reki”). Z pewnoscia jest  to np. bardzo przykre, ze nie ma tam juz takiej szkoly jak dawniej. Ale na pewno znajdzie sie jakies konkretne wytlumaczenie tego stanu rzeczy? Albo moze jednak wystarcza taka “okrojona” (i tylko szkoda, ze gdzies w piwnicy (?), ale dobrze, ze jest!). Ja mysle, ze LORO jest w dobrych rekach.  Tam na miejscu – w Swiebodzinie, najlepiej wiadomo co najbardziej potrzebne, co trzeba zrobic/zmienic i w jakiej kolejnosci. 
Nie próbujmy odbierac pracy innym! Nas tam przeciez nie ma na codzien. Powinnismy  wyjsc z tego zalozenia, ze zarzad osrodka stara sie wykonywac swoja prace w jak najlepszy sposób, majac na uwadze w pierwszej linii zdrowie i zadowolenie pacjenta.
A my, jezeli chcemy, to owszem mozemy pomóc. Sa rózne sposoby – np. tak jak zaproponowala p.Ela M. albo moze inaczej (popatrz nizej). Kazda - nawet najmniejsza pomoc jest efektowna.
Przytaczam ponizej pare cytatów, które znalazlam w internecie odnosnie LORO (moze niektórym juz znane):
Czytamy: ...“Lubuski Ośrodek już od kilku lat otrzymuje pomoc ze strony Fundacji Polsat. Współpraca układa się bardzo dobrze. Liczymy na dalszą pomoc, wszystko zależy jednak od hojności darczyńców – podkreśliła dyrektor do spraw administracyjnych Anna Kurłowicz. Należy dodać, że dwa lata temu ośrodek otrzymał również od Fundacji sprzęt medyczny”….
I dalej :...” 24 października (2005)  uroczyście został oddany do użytku świeżo wyremontowany oddział ortopedyczny. Dzięki środkom zgromadzonym przez Fundację Polsat w ramach akcji „Podaruj dzieciom słonce” pacjenci mogą być leczeni w komfortowych warunkach”…
Albo jeszcze dalej:.. “Remont oddziału objął salę operacyjną, pokoje, korytarz, łazienki, zaś nowum – z niego bardzo są zadowoleni pacjenci – są szafy we wszystkich pokojach i czynne telewizory. – Już nie musimy trzymać naszych rzeczy na korytarzach, przez co jest bardziej domowo – chwali zmiany jedna z pacjentek. Dodatkowo wymienione zostały meble w gabinecie zabiegowym, w kuchence, oddział wzbogacił się również w zestawy wypoczynkowe. Ze zmian przede wszystkim zadowolone pielęgniarki. – Ułatwia nam to pracę. Warunki są lepsze, czysto, wszystko nowe, przestrzennie, kolorowo, milej jest pacjentom. Szczególnie chwalone są łazienki w pokojach i przy pokojach – z dumą pokazuje nowinki Ewa Pietrzak, pielęgniarka odcinkowa. Jednak wciąż czekają wszyscy na nowe łóżka i szafki, które mają przyjechać z Holandii. – No i przydałyby się telefony w pokojach – dodaje Regina Kożuch, pielęgniarka oddziałowa…”
”...Z opinii pacjentów wynika również, że poprawił się dostęp do zabiegów rehabilitacyjnych, nowa winda, co ułatwia swobodniejsze poruszanie się tych, co jeżdżą na wózkach. – Leczę się tu od ’92 roku, jestem naocznym świadkiem zmian, muszę podkreślić, że z dnia na dzień ośrodek wygląda piękniej i nowocześniej – twierdzi jedna z pacjentek Dominika Szaweł. Atmosfera przez to jest milsza i choroba mniej dokucza – dodaje…”

Dla tych wszystkich, którzy chca pomóc wplacajac “symboliczna zlotówke” a nie bardzo wiedza gdzie:
KONTA BANKOWE Fundacji Polsat (bo jak wyzej czytamy, jakas czesc z tych srodków otrzymuje m.i. takze LORO):
Funsk PeKaO S.A. I O/ Warszawa 9312401037-1111 0000 0692 3451
INVEST- BANK S.A. O/WARSZAWA 2116801248-0000 3333 4444 5555
INVEST- BANK S.A. O/WARSZAWA 9716801248-0000 3000 1041 3102
NUMER KONTA BANKOWEGO  DLA OSÓB WPŁACAJĄCYCH ZA GRANIC?
SWIFT  PKOPPLPW; IBAN PL 93 1240 1037 1111 0000 0692 3451
I mysle, ze zanim uda nam sie zrealizowac jakakolwiek inna idee (np. fundacja przy/dla LORO albo lawki w parku-oczywiscie po uprzednim porozumieniu z dyrekcja LORO), co z pewnoscia jeszcze potrwa bo wymaga po prostu konkretnego opracowania, organizacji, przeprowadzenia a przede wszystkim potrzebny jest ktos, kto sie tym wszystkim zajmie i ma o tym pojecie, itp.)  to wszyscy ci, którzy pragna i oczywiscie potrafia pomóc maja tutaj takze pole do dzialania. Albo?

Moc jesiennych (choć u nas pogoda jak na wiosne) i przedadventowych pozdrowien z dalekiego (a jednak jakże bliskiego) zachodu!... Collapse

Wspominam.   W listopadzie 1966r. pod kierownictwem dh Janika wystawiliśmy w sali kolumnowej sztukę pt. "Miłe złego początki czyli fatalna uczta" Przedstawienie było gwoździem obchodów Dnia Nauczyciela. Pamiętam fragmenty piosenek.
"Ja jestem ludożerca
ty jeseś ludożerca
stroimy dzikie miny
i dzikie mamy serca.
refren:
niam niam niam niam
czyż dotąd się nie trzęsą łydki wam
[....]
Przyjeżdza do nas liczne
grono pedagogiczne;
Idzie matematyk
chudy niby patyk
po nim gimnastyczka
także sucha tyczka....................

Apeluję do artystów A.D.1966
Kto pamięta swoje role.
Napiszcie: teodziecki@poczta.onet.pl
WYSTĘPOWALI m.in.
Janek Żołądź, Kaziu Kurcz, Marek Piechocki, Bogdan Zarębski, J.Rybarczyk....... Collapse

Moi Mili, chciałem zacząć od wspomnienia o Panu Profesorze ale niezawodny Janek już jest. Dziękuję. Dziś całą drogę do domu z pracy ( jadę ponad 1/2 godz samochodem) układałem w myślach mój wpis na forum, dziś myślałem co na to wszystko powiedziałby Pan Profesor. I myślę, że cieszyłby się, że coraz więcej osób tu zagląda, że mamy łączność z młodszym pokoleniem, żę jest wrażliwe i chce działać. To wspaniałe.

Dziewczyny nie traćcie werwy, układajcie śmiało plany działania, my poprzemy, wielu z nas się przyłączy, ramy strony są otwarte do wszelkiej dyskusji. Ale miejmy odpowiedzialność za słowo, nie obrażajmy innych i nie obrażajmy się na inne punktu widzenia. Myślę, że pomysł Beaty na początek byłby niezłym sprawdzianem działania. Ale na zewnątrz można wyjść dopiero z konkretnymi planami, czy do LORO, czy do innych organizacji. Wiecie ja też marzyłem o fundacji, nie mieliśmy tam na miejscu człowiaka, który by to pociągnął, - tak, "lokomotywa " musi być zawsze, nawet po wyjeździe Marylki kancelaria OPTY przeniesiona została do Warszawy. Nie wspomnę już o koncie, które regularnie bank ogałacał opłatami z naszych mizernych składek. Teraz utworzenie organizacji pożytku społecznego pozwoliłoby na gromadzenie dla sprawy pieniędzy z podatków ale to wymaga jeszcze większego zaangażowania i odpowiedzialności, - także materialnej. Widzimy, że większy oddźwięk jest wśród młodszego pokolenia. Ja w Was wierzę. Stosunkowo trudno jest dotrzeć do starszych roczników, mniej korzystają z internetu, a tak niewielu pracowników w ogóle tu zagląda. Specjalne wyróżnienie dla Państwa Anyszko.
Serdecznie Wszystkich pozdrawiam.    Andrzej Medyński... Collapse

Kochani, chociaż już wcześniej napisałam swoje zdanie, to bardzo mi przykro jak czytam o rozterkach  Koleżanek. A przecież nie ma co płakać, jeśli o czymś się bardzo marzy to najlepiej zabrać się do pracy. Jednak założenie fundacji i jej prowadzenie to bardzo duże i odpowiedzialne zadanie ale nie niemożliwe. Nie wystarczy wywołanie tematu, rozumieją to szczególnie te osoby, które od wielu lat bardzo aktywnie działają organizując obozy, zloty, spotkania, utrzymują kontakty z byłymi pracownikami, w Świebodzinie bywają w ciągu roku kilka razy, często tam spędzając część swojego urlopu.
Ja w LORO spędziłam blisko 20 lat swojego życia mając tam ponad 14 operacji. Nadal uważam, że tam był mój drugi dom. Jednak ukształtowali mnie ludzie i chociaż jest mi przykro nie czułam i czuję się na siłach aby walczyć z przemijaną przeszłością LORO. Część zamkowa upadała już na moich oczach i nawet wspaniały Doktor Wierusz nie był w stanie temu zaradzić. Jeśli to będzie prężny ośrodek rehabilitacyjno-ortopedyczny im. Dr.L.Wierusza to mimo wszystko będę z dumą mówiła, tu było dawniej sanatorium dla dzieci, w którym spędziłam wiele najważniejszych lat mojego życia. I chociaż przykro mi, że np. nie ma dużej biblioteki szkolnej to równocześnie cieszę się, że kiedy po maturze wróciłam do domu, spakowałam wszystkie swoje książki młodzieżowe i przesłałam do LORO. Każdy może pomagać, działać jak potrafi, czy tak jak wielu z nas dotychczas czy np.stworzyć fundację, czy może ufundować jakiś potrzebny sprzęt. Wspaniale Koleżanki, że wywołałyście temat, nie ma cenzury, strona jest po to aby móc powiedzieć coś od siebie, nie dokuczyć nikomu, bo wszyscy mamy serdeczne myślenie o tym wspaniałym Czarodziejskim Domkui dlatego po wielu latach utrzymywania kontaktów powstała ta strona abyśmy się mogli nadal spotykać, rozmawiać i również działać.
Pozdrawiam Elżbieta... Collapse

Witam, zawsze z haosu powstaje jakaś koncepcja, często robi się burze mózgów albo idzie się przespać z pomysłem.
Wiele godzin przedyskutowaliśmy na obozach, zlotach i spotkaniach ale i wiele pozytywnych działań sie z tego urodziło. Jakże piękne są obecne namioty na polanie w Niesulicach, dawne były cudowne ale ciężkie i przeciekały, wysłużyły się. Wiele spraw udało nam się zrealizować, pojedynczo, w grupie a wszystko dla środowiska sanatoryjnego i około.
Jednak wiele jest różnych potrzeb i to cudowne, że każdy może dołożyć cegiełkę a może i więcej.
Np. warto poznać potrzeby może okrojonej szkoły /w maju tego roku byliśmy z Janką i kilkoma osobami na spotkaniu z młodzieżą i nauczycielami w LORO, wzruszające spotkanie/ może np. przydałyby się laptopy i ktoś mógłby je sprezentować. Inna szkoła, przenośny komputer może spełniałby rolę pokoju komputerowego  itp. Dyrektor szkoły druhna Ewa z pewnością podpowie jak można pomóc szkole i dzieciom w obecnej rzeczywistości, to wielka satysfakcja dla niosącego pomoc i wierzę, że tym zaowocuje temat wywołanych dyskusji. Trzymajcie się Dziewczyny i do dzieła, za Wami pójdą inni, którzy też czują taką potrzebę.
Pozdrawiam Elżbieta... Collapse

Agnieszko! Jeśli nie wiesz, że z nastaniem

nowych władz (czyt. obecnych) zmienił się

nasz Carias, to nie wiesz o czym mówisz!

Znam to miejce od najmłodszych lat! I

wcześniej przyjmowano wyłącznie dzieci!
Byłam w sanatorium kiedy się rozsypywało- miałam tam praktyki studenckie. Strasznie smutne to było!

Osoby od 12-30? To Twoim zdaniem dzieci?
Jasne, że każdy ma prawo do życia w dobrym zdrowiu! Tylko to był jeden z niewielu ośrodków dla dzieci!dla dorołych jest więcej.
Pewnie mówię tak, bo pamiętam snatorium z  dawnych lat, kiedy było miejscem które większośc z nas do dzis kocha...
Nie wszystko da się powtórzyć...
Nie każdego da się zastąpić...
P.S. Może osobiste uwagi pisz do mnie na mojego maila?... Collapse

Pamiętam Caritas ,kiedy przyjmowali wyłącznie dzieci,ponieważ miałam okazję być w tamtym okresie na leczeniu gorsetowym oraz gipsowym-piękne to były czasy,które już chyba nie powrócą.I doskonale wiem,że z nastaniem nowego dyrektora -zmieniło się dużo w LORO,i w większości przypadków na gorsze,min.zniknęła szkoła,etc.
A to,że chcę się podzielić swoimi spostrzeżeniami na tym forum, to źle?Tylko mamy pisać jak wszyscy wspominają ten ośrodek-oczywiście każde wspomnienia z LORO są piękne i jedyne w swoim rodzaju,lecz myślę,że ważne jest to by pisać o swoich odczuciach jakie mamy obecnie,kiedy po wielu latach oglądamy Nasz dawny Świebodzin.Uważam,że zawsze możemy próbować ,starać się coś zmienić w obecnej polityce ośrodka,ale czy to się uda,tego chyba nikt nie jest teraz z Was powiedzieć-wszystko wymaga czasu,ale próbować zawsze warto.
Kiedy"moi"pacjenci wracają z LORO już zdrowi i szczęśliwi po operacji skoliozy,to każda osoba bez względu na wiek zawsze miło wspomina tam pobyt-wiem,że obecne wspomnienia obecnych pacjentów LORO nie są przesiąknięte spotkaniami ze wspaniałymi ludźmi-lekarzami,itp. których Wy drodzy OPTY-miści mieliście okazję spotkać na swej drodze,ale obecny personel ośrodka-może nie wszyscy,ale większość zasługuje na słowa uznania,że mimo niskich wynagrodzeń w służbie zdrowia starają się zawsze być z pacjentem.
Jeśli kogoś z Was uraziłam swoimi wypowiedziami,to przepraszam,i mogę już nigdy więcej nie dzielić się z Wami tym co myślę na dany temat.Z tego co zauważyłam-niektóre osoby wypowiadające się ostatnio na tym forum młode pokolenie pacjentów LORO traktuje trochę jak zło konieczne,i może będzie lepiej jak nie będę pisała swojego zdania chociaż przez jakiś czas.Pozdrawiam.... Collapse