Księga wpisów

Śmierć Profesora J. Sobocińskiego jest ogromną stratą
dla nas - osób obcujących na codzień z trudnościami sprawnościowymi. Rodzinie zmarłego Sz.P. Profesora J. Sobocinskiego składam wyrazy kondolencji i współczucia. Odeszła kolejna osoba o wielkiej charyźmie, skromności i dużym poczuciu obowiązku niesienia pomocy osobom dotkniętym przez los. Człowiek o WIELKIM SERCU. Ogromny wkład pracy, poświecenie i wiedza naukowa znajdą zaszczytne miejsce w dziedzinie edukacji i oświaty. Pokój Jego pamięci............ Collapse

Kochani!

Mijają kolejne dni, a ja ciągle żegnam Pana, Panie Profesorze. Pana odejście bardzo boli. Jest mi smutno.
To bolesne przeżycie uświadomiło mi, że jesteśmy grupą przyjaciół i na ostatni apel stawiliśmy się tak licznie.-Dziękuję.
Lechu powiedział mi przed pogrzebem- cyt, nie martw się, przecież Profesor zawsze i wszędzie będzie z nami! Powiedział to w sposób tak oczywisty i stanowczy, że mu po prostu uwierzyłam.
Po kilku dniach otrzymałam od niego Sms-a.
Lechu, Pozwolę przytoczyć Twoje słowa, bo są piękne!
cyt, Tak szybko minął tydzień, pamięć o 89 latach Guru, o swoich szalenie szybkich 40-50?
Ilu nas w nas zostanie, jeśli tylko przemykamy obok?
Bądźmy! Jak? !

Kochani, pamiętajmy, bądźmy!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich Optymistów.... Collapse

Kochani!

Z serca dziękujemy za wszystkie oznaki bycia razem
w trudnych dla nas chwilach; za wypowiedziane
i napisane słowa; za emaile, SMS-y, telefony, listy, kartki i osobiste odwiedziny w szpitalu; za towarzy-
szenie w ostatniej drodze; za pamięć i modlitwę.
Pomogły nam one dżwigać ciężar choroby,
a potem rozłąki z Kochanym Ojcem. Wspieraliście
nas, jak wspieraliście swego Profesora za życia.
To prawda, że był wspaniały, ale w próżni światło
nie świeci. Światło potrzebuje środowiska, by blask jego
był pełny. Ś.p. Ojciec miał szczęście do tych środowisk.
Wy stanowiliście, bodaj, to najważniejsze.

Dlatego " pracował w Miłości
umarł w Wierze
odpoczywa w Pokoju "

- w imieniu rodziny

Maryla Orłowska
d.d. Sobocińska.... Collapse

Kochana Rodzino Sobocińskich i Orłowskich, Kochana Pani Honorato, bardzo serdecznie Wam Wszystkim współczujemy i składamy wyrazy naszego bólu, równocześnie serdecznie Wam wszystkim dziękujemy, że w tych najtrudniejszych chwilach pozwoliliście nam czuć się jak rodzina Pana Profesora, bo tak było i jest. I nawet przyznać trzeba, że w pierwszej chwili myśleliśmy głównie o sobie, o tym, że to my straciliśmy bliską nam osobę, to sobie współczuliśmy w pierwszym rzędzie ale to tylko świadczy o tym jakie miejsce w naszym życiu należało do Profesora. Elżbieta... Collapse

Kochani!
Odszedł od nas Pan Jan Sobociński -człowiek wybitny, który w ciągu długiego życia był bardzo aktywny w różnych dziedzinach i w różnych środowiskach. A wszędzie gdzie był i działał, co tak mocno wyrażano nad Jego grobem, odciskał swoje szlachetne piętno, zostawiał swój trwały ślad. Pozwalały Mu na to silna osobowość, charyzma, życzliwość ludziom a przede wszystkim wartości etyczne, które wyznawał i którym był zawsze wierny. To one sprawiły, że tyle dobrego dokonał, tak bardzo zasłużył się wielu środowiskom. I to naturalne, że te środowiska najmocniej akcentują te dokonania Zmarłego, które są im bliskie. Ja zachowam się podobnie. Znam Pana Jana pięćdziesiąt lat, zawsze dobrze się rozumieliśmy. Niech mi więc będzie wolno powiedzieć z całym przekonaniem, że Pan Sobociński najwięcej dokonał właśnie w naszej szkole. Tu zdobył ogromny wpływ na serca i umysły, zdobył szacunek i miłość kolejnych pokoleń swoich - naszych wychowanków. Zdobył Waszą miłość, Kochani.
Jesteście wdzięczni swojemu Profesorowi, tak Go nazywacie, bo On swoim wpływem i przykładem przyczynił się do Waszych życiowych sukcesów.
Odszedł od nas nasz Senior i Mistrz. Niech będzie nam pociechą, że gasł powoli bez większych cierpień, otoczony miłością i w poczuciu wielkiej satysfakcji z godnie przeżytego życia. Był, jest i będzie z nami.
Kochani! Piszę te słowa i kieruje je do Was aby zmniejszyć przykrość jaką odczuwam, że nie mogłem pożegnać Zmarłego ( o to zwróciła się do mnie dyr Ewa Behan-Klucznik ) nie tylko w imieniu nauczycieli naszej szkoły ale także w imieniu całego środowiska nauczycielskiego naszego miasta i gminy, także w imieniu weteranów szkolnictwa specjalnego województwa lubuskiego a byłem do tego przygotowany. Niestety, zbyt póżno (emocje) zorientowałem się, że należało zwyczajnie podejść do mikrofonu a wcześniej uznałem, że organizatorzy pogrzebu nie przewidzieli mojego wystąpienia. Na szczęście pięknie wystąpili Janka i Andrzej, którym serdecznie dziękuje. Nawiasem, przy hufcach Krzywoustego nie było łatwo powstrzymać łzy.
Serdecznie pozdrawiam.
Ryszard Anyszko... Collapse

Kochani! Nigdy nie miałam zdolności do pisania listów, zawsze sprawiało mi to dużo kłopotów i zabierało mnóstwo czasu (jeden list do rodziców potrafiłam pisać cały tydzień). Wypracowania z języka polskiego na różne tematy były dla mnie koszmarem. Po otrzymaniu tej smutnej wiadomości od Zbyszka otwarłam stronę internetową OPTY i ze łzami w oczach przeczytałam Wasze listy. Wiem, że nie uda mi się napisać tak ładnie i poprawnie jak inni, za co bardzo przepraszam, ale chcę napisać choć trochę. Nie umiem używać tak pięknych słów, bo po tylu latach brakuje mi i tych zwykłych. Napiszę choć to, że czas który spędziłam w Świebodzinie był dla mnie dużą szkołą życia. Dzięki Panu Profesorowi był to dla mnie najlepszy okres mych młodzieńczych lat, których nie da się nigdy zapomnieć. Nie wiem dlaczego, ale od samego początku (pomimo tego, że byłam bardzo nieśmiała) poczułam do Pana Profesora ogromną sympatię a chyba nie będę nieskromna, skoro myślę, że i On mnie bardzo polubił. Pragnę przypomnieć, że dzięki niemu mieliśmy też wszyscy możliwość poznawania naszej pięknej ojczyzny a On potrafił, przynajmniej we mnie, tę chęć obudzić. Nigdy przed tym a nigdy potem nie miałam ani okazji ani możliwości zwiedzić tyle wspaniałych zakątków naszego kraju. Był wspaniałym wychowawcą i organizatorem, pełnym poświęcenia i dobrego humoru. Na wspólne wycieczki, rozpiewany autobus, ale również na lekcje matematyki, języka niemieckiego czy śpiewu nigdy nie zapomnę. (Mam wrażenie, że robię coraz więcej błędów, język czeski zaczyna się coraz bardzej przepychać). Nie będę mogła przyjechać, żeby się z Panem Profesorem spotkać ostatni raz i pożegnać, ale myślami będę razem z Wami wszystkimi, którzy tam będziecie obecni. Przesyłam wyrazy szczerego współczucia dla wszystkich bliskich naszego kochanego Pana Profesora.
Sonia Krickova (Fleischer).... Collapse

To niemożliwe! Kiedy dziś przeczytałam informację, że Pan Profesor Jan nie żyje - oczy zalały się łzami. Słowa nie wyrażą tego, co teraz czuje moje serce po utracie tak WSPANIAŁEGO,WIELKIEGO, SZLACHETNEGO CZŁOWIEKA! Dzięki nowo powstałej stronie OPTY, ożyły wspomnienia z dzieciństwa i żyłam nadzieją, że w krótce, po tylu latach spotkam Pana i przytulę się do tego gołębiego serca, jak małe dziecko, ale już mi nie będzie to dane na tym padole. Panie Profesorze... odszedł Pan tak cicho - nie czekając na "dzieci", które Pana pokochały, jak własnego Ojca, słuchały Pana cennych rad i wiele Panu zawdzięczały - dlaczego...? To pytanie zostanie bez odpowiedzi.
Zapewniam o swojej modlitwie, wypraszając dla Pana o radość życia wiecznego.
Wyrazy współczucia dla całej rodziny Pana Profesora Jana.
Była świebodzinianka Teresa... Collapse

Wyrazy szczerego współczucia dla całej Rodziny Pana Profesora składa
Marcin wraz z rodziną.... Collapse

Witaj Andzej
Właśnie dostałem wiadomość od Piotra Dziubińskiego że profesor zmarł, taki mi smutno. Już każdy zlot będzie inny, bez profesora.... Collapse

Kochani, jest nam niezwykle przykro. Wiadomości wkrótce będą. O śmierci Pana Profesora dowiedzieliśmy się przez telefon kom./ który włączyłam na chwilę jadąc w kondukcie pogrzebowym za trumną Andrzeja Taty, a mojego teścia. Wyobraźcie sobie jak Andrzej się czuje, stracił równocześnie dwóch Ojców. Jeszcze po pogrzebie nie ma go w domu. Pozdrawiam Elżbieta... Collapse