Księga wpisów

Halo. To znowu ja! Coś mi się zdaje, że za długo nic tutaj nie pisałam i teraz muszę to odrobić.
Ale o czym chciałam pisać? No tak,  wpis Beaty z 21.1.07. To on “chodzi” mi po głowie. Jakoś wierzyć mi sie nie chce, żeby w XXI wieku w Polsce była jeszcze TAKA dyskryminacja osób niepełnosprawnych. Coś mi tu nie pasuje. Czyżby tak było naprawdę? Albo może przedstawione defizyty powstają tylko z powodu braku albo niewielu chętnych do działania? A konkurencja po prostu nie śpi!
Zastanawiam się, czy znajdzie się ktoś wśród NAS (a jest nas tutaj wielu z „tej“ branży), kto nie zakwalifikował się z racji ułomności do wzięcia udziału... np. w festiwalu piosenki w Opolu? Ale powtarzam, tylko i wyłącznie z powodu kalectwa (bo inaczej sprawa się ma, jak nie umie śpiewać). Albo może są znane inne podobne przypadki?
;I tak jakby na zawołanie natknęłam się ostatnio w telewizji na program o Polsce, gdzie m. in. przedstawiono pokaz mody z udziałem modelki na wózku inwalidzkim. Bardzo mnie to zaciekawiło (kontekst: wpis). W internecie znalazłam to i owo.
Cytuję:(www.alurehab.com.pl):
... „Modelka poruszająca się na wózku Agata Jabłońska wzięła udział w pokazie mody
Dekoral Fashion Show by Eva Minge, który odbył się w Auli Politechniki Warszawskiej. Było to niezwykłe przedsięwzięcie...
Pokaz współtworzyły dwie wyjątkowe osoby - niepełnosprawna modelka Agata Jabłońska
i Grześ Sanocki, który mimo choroby wyczarował wraz z Evą Minge znakomitą kolekcję kreacji...
Ich pojawienie się na wybiegu wywołało u wielu łzy wzruszenia, a u wszystkich wielominutowy aplauz...
Fotomodelka i finalistka konkursu „Regularne Rysy” Agata Jabłońska na pokazie Evy Minge wystąpiła wśród największych gwiazd polskiego modelingu z Ewą Saletą,
Joanną Horodyńską i Ewą Byzdrą...
...Kiedy Agata, pełna radości życia, pojawiła wśród świateł sceny, publiczność przerwała rozmowy i przyjęła ją owacyjnie. Z jeszcze większym entuzjazmem oklaskiwano „wjazd” Agaty w przepięknej, czerwonej sukni. Na własnych rękach wniósł ją i posadził na wózku
Krzysztof Oliwa, zawodowy hokeista z NHL.
A ona rozdawała uśmiechy i niosła swoją radość, bo oto spełniły się jej marzenia“ [...]
(wiecej na: www.integracja.org albo na www.niepelnosprawni.org )
------------------------------------------------------------------------
P.S.1: Czyż to nie jest wspaniałe? Napawa naprawdę zdrowym optymizmem!
I znów potwierdza się powiedzenie, że dla chcącego nic trudnego (wbrew pozorom).
Może tylko tych CHC?CYCH tak mało?!

P.S.2: Chociaż jesteśmy w pewnym stopniu inni (nie zapomnijmy jednak: każda jednorazowość podwyższa urozmaicenie całego rodzaju) bo nasze możliwości pod względem fizycznym są ograniczne, to moim zdaniem (taka) niepełnosprawność sama w sobie nie jest żadną przeszkodą w dążeniu do osiągnięcia wytyczonych celów (pod warunkiem, że są one realne i w miarę własnych możliwości).

P.S.3: Tak na marginesie: przydały by się jednak ławki w parku przy LORO :-)... Collapse

Witam, z wielka przyjemnościa pochodziłam sobie po Świebodzinie i LORO, dzięki Agnieszko, że pokazałaś nam również te miłe zmiany. Tylko niezwykle pusto, żadnych pacjentów na korytarzach, domyślam się, że specjalnie czekałaś na takie momenty. Pozdrawiam Elżbieta... Collapse

Drodzy optymisci juz za pare godzinek tzw o 2 w nocy wyruszam do bajecznej krainy która jest Swiebodzin LORO 🙂 buzka dla wszystkich przed wyjazdem jeszcze sier tu odezwe... Collapse

tak Elu... Collapse

Tym razem nie będę się rozpisywała-zapraszam w wirtualną podróż do......-część I - wspomnienie zimowo-wiosenne oraz do obejrzenia kronik filmowych LORO-XXI wieku-część I

http://www.drugi-dom.info/

Jestem świadoma tego,że powyższa strona jest jeszcze niedopracowana,ale wszystko w swoim czasie,może kiedyś opanuję  chociażby podstawy php :)... Collapse

Co do naszych kochanych dzieciaczków!..........moja córka ma dzisiaj 19 lat ale jak była w pierwszej klasie  podstawówki,przyszła ze szkoły któregoś dnia i mówi,wiesz mamuniu!..dzisiaj pani w szkole opowiadała o wojnie i nawet przyszła babcia Natalki i też opowiadała o wojnie,wiesz? bo Ona była na wojnie,a ja do córci mówię, to jak jej babcia była na wojnie ,to taty Natalki jeszcze na świecie,  nie  było   prawda? a moje dziecko mówi,no coś ty! Mamuś!   .............ona wtedy jeszcze macicy nie miała!... Collapse

pamiętam też jak miałam 13lat,na ort I umówilśmy się że złożymy się na wino,ktoś pełnoletni kupił w miescie wino,zastawiliśmy łózkiem drzwi,nalano mi szklankę,dobre było ,słodziutkie jak soczek.......hm.......!tak mi sie w głowie kręciło że  ktoś   musiał mnie odprowadzić na ortII na szczęście siostra mnie nie widziała,poszłam do łózka a w głowie miałam karuzelę ,stałam całą noc przy umywalce.........jak ja sie umęczyłam,a rano na biegi do parku! ......tak to było                ... Collapse

kociubaj a to nie było czasem w 1995 na R I... Collapse

czy teraz istnieja jeszcze przepustki? Jak teraz jest dużo ludzi doroslych na oddziałach a co z dziećmi?
Czy są w ogóle teraz wychowawcy na ooddziałach?

Kiedyś była zasada ze od 8 klasy podstawowki mozna bylo chodzic na przepustkę podpisywana przez oddziałową. A w niedzielę podpisywał przepustki lekarz dyżurny.
Zostawiało się taką przepustkę na portierni. Pamiętacie?

Kiedyś dziewczyny chciały pójść wieczorem do kina i poszły. Dostały zgodę lekarza dyzurnego ale on w obawie o nie odebrał je z tego wieczornego seansy spod kina 🙂 Czekał na nie pod kinem.... Collapse

Witam! przypomniała mi  się taka historyjka,to był 21 marzec 1978 rok/pierwszy dzień wiosny,dzień wagarowicza/ jak to u nas w szkolnym zwyczaju trzeba uciec z lekcjii.Cała klasa rozproszyła się po parku,tak jak staliśmy bez kurtek w samych sweterkach,ja miałam gruby wełniany golf ,sięgał mi mniej więcej do bioder i ciepłe kozaki.Pogoda jak na marzec była ładna ,świeciło słońce ale leżał jeszcze śnieg,takie roztopy.Zobaczyłam że idzie nasza wychowawczyni p.Aurelia Falkenstein /przepraszam jeśli pomyliłam nazwisko/ uciekłam z kolężanką na teren basenu,w basenie /brodziku/była zamarznięta woda schowałyśmy się za siatką między dwoma basenami,pod nogami miałyśmy oblodzony śnieg..........nagle!..patrzę ! .........koleżanka obok,stoi i nie trzyma się siatki zaczyna machać łapkami........zrobiłam wielkie oczy!.ona leci plecami do basenu.,....ja zaczełam się śmać..ona w ostatniej chwili złapała się  mojego ubrania i czuję że wpadamy,jeszcze przez ramię upewniłam się czy może stanę na tym lodzie i nie pęknie......nic z tego ,usłyszałam tylko wielki trzask!,huk! i jesteśmy na dnie brodzika,wychodzimy z wody,a tu śmiechy,hihy ,cała klasa sie smieje!Mój golf sięgał do kostek,z kozaków wylewała się woda ,na głowie liście.....uciekłam szybko na oddział zdięłam ubrania ,wzięłam suszarkę  i suszyłam gips....ale było mi zimno!.....brrrr!!!,chyba  trzy dni go suszyłam.                                                                                                                                                                                ot moje wypociny...pozdrawiam... Collapse