Księga wpisów

Naskrobałam wczoraj w nocy mały wpis, ale coś mi go pożarło i nie ma...trudno...chociaż sobie popisałam:)
Robi się ciepło. Wczoraj zimne deszcze i burze, a dzisiaj lato wystawia nos. Wakacje! Można od dawna nie chodzić do szkoły, być dorosłym, a wakacje zawsze tak samo cieszą.
palechu1 Do: .....
długa, ciekawa lista i uśmiech do znajomych nazwisk...
Do zobaczenia znów... Collapse

kochani!! co jest?co się dzieje? naprawdę wszyscy są tak zmęczeNIĄ czekacie na zlot! wiem!  tam dopiero będzie !zbieramy siły! ok! ale może ktoś coś napiszę?! .......hm.....?  pozdrowienia!... Collapse

hm...nic dodać i nic ująć-Lechu!!!
Jakby co, to jestem!!! Czuwaj!... Collapse

Elu z domu Borowik, bardzo proszę o kontakt w sprawie Twojego zgłoszenia na zlot Opty w Pradze. Jeśli ktoś z Koleżeństwa przeczyta moją prośbę i ma namiary na Elę proszę o pośrednictwo. Andrzej Medyński  (  tel. 022-842-48-86, e-mail: wiadomy.
Pozdrawiam i zaraz napiszę info w słowie prezesa o zlocie. Andrzej.... Collapse

Mam dobrą wiadomość , złą i bardzo złą wiadomość. Pierwsza i dobra jednocześnie  jest taka, że możemy się  pakować. Druga i jednocześnie zła jest taka, że komarów jest coraz więcej. A ta trzecia i najgorsza(dla kruków i wron i...) wiadomość jest taka: ..."nie rozdziobią nas kruki, ni wrony, ani"...ani-ani nic innego. By mógł się odbyć obóz dla dzieci z niewydolnych rodzin w Niesulicach, Makuwygi i Optymiści zebrali dużą kupę kasy. Czuję się bardzo dobrze, jestem dumny, że mam Taaakich Przyjaciół i chodzę jak paw.
Moment był trudny. W piątek jeszcze budżet obozu był dopięty, a w poniedziałek wszystko pie...kielnie głośno...Boże, znów stres!- pomyślałem- co roku to samo: niepewność!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  I nieśmiało wyciągnąłem rękę...Dzięki, Druhny i Druhowie.
Po tym doświadczeniu nie mogę hodować stresu. Wszystko stało się oczywiste. Dzieki Wam.
Dziękuję Wam!
ps. Szczegóły zlotowe za chwilę. Bo jak już jedziemy z obozem, to wszystko jest banalnie proste.Pa. Lechu... Collapse

Witam!
Julek,który przyszedł na świat 20.01.2007 rozkładania namiotu jeszcze nie opanował,ale dzielnie spaceruje godzinami w lesie.Czasem pachnie w nim Niesulicami...Kleszczy i fruwającego robactwa się nie boi,bo mama wszystkie ukąszenia bierze na siebie.Ciąża bardzo nam służy do tej pory,bo wyglądam na jakiś 6-7 miesiąc.:)Przeżyliśmy już dolegliwości brzuszkowe i czekamy na pierwsze ząbki,bo Julek od dwóch miesięcy ma nadprodukcję śliny.Walczymy teraz ze stanem zapalnym,by pojawić się choć na chwilę na zlocie.Pozdrawiamy ciepło.Asia,Krzysiu i Julek.... Collapse

Do osób dobrego serca!(wiadomość,którą dostałam dzisiaj na GG przekazuję dalej):

mam prośbę, roześlijcie tą informację znajomym mailem jeżeli to nie problem. A może akurat któreś z Was przygarnie psiaka? jednak już sama pomoc z rozesłaniem informacji do jak największej liczby osób będzie nieoceniona. Z góry dziękuję! Witajcie, Jest taka sytuacja - znajomi znaleźli w Milanówku menelski dom gdzie na działce była ledwo żywa sunia ze szczeniakami. Jak sie później okazało mieszka tam menel który powiedział jej że te psy mu nie są potrzebne i że zamierza je wyrzucić ale dwa najsilniejsze sobie zostawi, oczywiście wychudzoną sukę i część szczeniaków zamierza wyrzucić. Dla przykładu nie chciał mojej znajomej podać miski (zardzewiałej i nieużywanej przez lata chyba) bo jak oznajmił, nie chciał sobie brudzić rąk. Ta moja znajoma przychodzi tam codziennie i przez furtkę dokarmia psy (sunia na zdjęciu jest już po kilku tygodniach dokarmiania więc można sobie wyobrazić jak wyglądała na początku, podobno ledwo szła).
img399.imageshack.us/my.php?image=pieskixg3.jpg img360.imageshack.us/my.php?image=pieskizsuniaob9.jpg img490.imageshack.us/my.php?image=pieski2io2.jpg img399.imageshack.us/my.php?image=pieski3xh2.jpg Plan jest taki, żeby zabrać facetowi wszystkie psy ale najpierw trzeba znaleźć im właścicieli żeby zabrać je hurtowo. Szczeniaków jest 6, 4 czarne i 2 podpalane, mają ok 8 tygodni. Nie wiemy jakiej płci (trudno to przez ogrodzenie sprawdzić). Sunia jest kilkuletnia, tak max 4-5 lat na oko. Bardzo łagodna i bardzo wybiedzona. Podsumowując te psiaki naprawdę potrzebują pomocy i fajnie by było jakby ktoś je przygarnął. Proszę roześlijcie maila do znajomych z tą treścią nawet jeżeli sami nie jesteście w stanie bądź nie macie ochoty wziąc psa. Z góry dzięki! Dotyczy również Łodzi(dziewczyna może przywieźć) Telefon Kaśka - 604 757 603. PS. Linki nie są aktywne ale jak się je wytnie i wklei to działają, przykleiłam z innego wątku.... Collapse

No i jak tu nie pisać, - podczas małej przerwy w pracy ( na łyk kawy ) zwykle rzucam okiem na stronę. Dziękuję, robi się soraz milsza. Pozdrawiam Jacka, kuruj się do zlotu coraz bliżej. Pamiętam jak wtedy cieszyliśmy się ze spotkania naszych z profesorem Zinem, choć nie byłem z nimi, to cała szkoła odebrała z dumą takie wyróżnienie. A co dziś jest z rysunkami, bo jeśli w basenie tu niech nibo zagrzmi. Zbyszku, tak trzymaj. A teraz do Małgosi: masz talent w pisaniu, dużo ciepła płynie z tych tekstów, może spełnią się moje marzenia i wyprodukujemy książkę o nas i o Wielkim LORO. Już pewny próby były, nawoływałem, za Danusią i jej programem przyłączyliśmy się do Annałów, ale sami wiecie, że nawet tam zostało kilka pustych stron. To widać nie był ten czas. Muszę kończyć, dziś wieczorem przygotuję słowo o zlocie, akcja nabrała rumieńców i czas na wysyłanie poufnych  ( bo dla tych co chcą jechać ) informacji. oczywiście  wszyscy którze się zgłosili jadą. Pozostaje jedynie uregulować wpisowe i moc wrażeń czeka. Do wieczora . Amed.... Collapse

Uchylmy czoła Kochani, zmarł Profesor Wiktor Zin, wspaniały architekt, urbanista i rysownik. Człowiek o wielkiej wyobraźni, pełen wrażliwej miłości do piękna polskiej architektury i jej krajobrazów. Tylko "nieco starsi" mieli wspaniałą możliwość oglądania znakomitych programów w TV, gdzie Profesor kreślił "piórkiem i węglem" cudowne zaułki architektury i barwnie opowiadał ich historię.

Szczęśliwym zbiegiem okoliczności było spotkanie uczestników szkolnej wycieczki pacjentów z LORO z Profesorem Zinem na krakowskim rynku. To był rok 1969, niedziela, Profesor zmierzał do studia TV na swój cykliczny program. Przemiła rozmowa, okolicznościowy wpis do kroniki wycieczki, kwiaty, wspólne zdjęcie... i zaproszenie do prywatnego domu na herbatkę. Byli z nami opiekunowie Pan profesor Jan Sobociński i Pan dr Antoni Kotwicki. Zawitaliśmy do domu Profesora Zina kilka godzin później, już po programie. Przyjął nas serdecznie domowym ciastem, pytał o sanatorium i w prezencie przekazał, za naszym pośrednictwem Szkole w LORO, dwa własnoręcznie namalowane, z charakterystycznym autografem, rysunki starych i pięknych dworków szlacheckich, gdzieś z dalekich kresów Polski. Byliśmy szczęśliwi i urzeczeni. Takich spotkań się nie zapomina. Takich Ludzi trzeba mieć zawsze w pamięci.  Dziękujemy za niezwykłe piękno słowa i obrazu.
Żegnamy Pana, Panie Profesorze.... Collapse

🙂 nie za ma co...quiz przestudiowałam dogłębnie. Muszę serdecznie podziękować, to jedna z najmilszych zabaw sentymentalnych, w jakich brałam udział. Bardzo wzruszające są dla mnie zdjęcia strychu i sali z poręczami do chodzenia.

Strych przechowywał prawdziwy zapach tego budynku, nie skażony chlorem i innymi środkami dezynfekcyjnymi. Snuł się tu jakiś kurz, trochę poniemiecki, jakiś zapach domu, bo mieszkali tu nauczyciele. Odwiedzałam w owym czasie p. Murkowską (?), rozmawiała ze mną po niemiecku i pokazywała stare, przedwojenne zdjęcia ze swojego majątku, gdzieś na kresach wschodnich. Strasznie skurczył się jej świat - od jasnych, przestronnych sal, tonącego w słońcu ogrodu, do tego maleńkiego mieszkania na ciemnym poddaszu. Spotykałam tam p. Królikową, dla mnie - najpiękniejszą kobietę w ośrodku, piękną urodą delikatną i szlachetną. Trzecią osobą, która kojarzy mi się z tym tajemniczym strychem była moja guru, ukochana polonistka, autorka konkursów i quizów z Pana Tadeusza, które budziły prawdziwe emocje. Pytania ułożone tak sprytnie, a jednocześnie interesująco, że chciało się przygotować i ... wygrać. Nie wiem czy udała mi się ta sztuka :), pewnie nie..ale wspomnienie pozostało.

Sala z poręczami to oczywiście p. Piszczyński. Niezłomnie wierzył, że zakuta po zęby w gorset i aparaty będę się kałapućkać z pokoju do łazienki i potem do kuchni... hmmmm, tylko że nie miałoby to żadnego sensu. W rynsztunku średniowiecznym mogłabym tylko ruszyć na pohybel, wziąć coś w troki, galopować przywiązana do wierzchowca....ale usiąść na sedesie... i wstać, nie, tego żadna siła nie mogłaby dokonać. Nic nie szkodzi, po maturze spędziłam na treningach i rehabilitacji w Świebodzinie najpiękniejsze wakacje w moim życiu. Byłam studentką, lato bez jednej chmurki, w sali cudowne towarzystwo. Rano posuwałam się między poręczami jak Zbyszko z Bogdańca, a za oknami park (wtedy taki piękny, romantyczny i zielony), potem wpadały dziewczyny i po obiedzie, z przepustkami maszerowałyśmy na dalekie spacery. Wieczorem długie rozmowy i nasza 'potajemna' kolacja: kostka rosołowa rozpuszczona we wrzątku i przemycony chleb ze stołówki. Mmmm, jak nam to smakowało, jak pachniało lato, jak brzęczały pszczoły na dzikim winie za oknem.

Te wspomnienia wróciły, kiedy wędrowałam sobie po stronach ze zdjęciami, ot co.

Pozdrawiam serdecznie... Collapse