Księga wpisów

Dzisiaj mija dokładnie 29 lat, kiedy po raz pierwszy, jako 10 letnia dziewczynka przekroczyłam progi LORO. Pamiętam dokładnie ten dzień, kiedy dzięki staraniom rodziców, a także doktora Wierusza (który przyjął mnie wbrew obowiązującym przepisom), ubrana w granatową sukienkę w kolorowe baloniki i z czerwonym krawatem, z bijącym sercem stanęłam przed budynkiem LORO. Mimo, że nie byłam sanatoryjnym nowicjuszem (przed Świebodzinem 3 lata spędziłam w Ośrodku dla dzieci kalekich w Policach), smutek rozstania z rodzicami oraz lęk przed nieznanym  mnie nie opuszczał. Pamiętam, że przyglądając się budynkowi dostrzegłam okratowane - dokładnie szczebelki, okna na 2 piętrze i pomyślałąm sobie, aby tylko tam nie trafić. Niestety później okazało się, że siostra Irenka z oddziału R-1,zaprowadziła mnie do sali nr 4 właśnie z takimi oknami i kazała pomachać rodzicom na pożegnanie i zostawiła samą w pokoju, ponieważ moje koleżanki były już w szkole. Mimo, że nigdy nie byłam beksą, to spoglądając na rodziców miałam łzy w oczach. (Jak dowiedziałam się po latach, moja mama mająć przed oczyma mnie wyglądającą z zakratowanego okna, całą drogę powrotną do domu przepłakała). Nie wiedziałam wtedy, że swoje rodzinne Gryfice zobaczę dopiero za 8 miesięcy (w Policach jeździliśmy do domu na ferie i wakacje), że będę 2 razy "wisiała" na wyciągu, że 2 razy będę w gipsie z "golfem", że za 2 lata trafię tu ponownie na zabieg, że poznam koleżanki i kolegów z którymi znajomość przetrwa lata i że każdego 14 września do końca życia będę o tym dniu pamiętać. Pozdrawiam moje ówczesne koleżanki i kolegów, a szczególnie Olka Benecha, którego po latach odnalazłam dzięki tej stronie.... Collapse

zycze wszystkim optymistom i makuwygom przefajnego zlotu Ps. prosze uwazac na rome moze sie zgubic i na mecka myli pokoje pozdrowionka... Collapse

LIST Z PROŚBĘ O POMOC

Zwracam się do państwa o pomoc finansową bo chciałabym normalnie żyć tz. Przystosować dom do tego żebym mogła sobie sama radzić bez pomocy osób trzecich. Wyposażenie łazienki np. w kabinę do której można wjechać wózkiem i możliwość przejścia na krzesełko zamontowane na ścianie. Taka kabina kosztuje około 2700 zł i nigdy nie będzie mnie na nią stać. Urządzenia AGD też nie należą do tanich np. nóż elektryczny, maszynka do obierania ziemniaków, okap kuchenny, wentylator, itp. Jeśli chce być samodzielna to powinnam mieć te rzeczy w swoim domu bo mam chore dłonie mogę zrobić nimi dużo ale nie wszystko do pomocy potrzebuje wielu urządzeń. Na razie radzimy sobie w ten sposób, że mąż trzyma swoją zdrową ręką a ja kroje, siekam, obieram itp. Powinnam zmienić meble w kuchni tak bym mogła sięgać z wózka do półek i łatwiej dostać się do zlewozmywaka a to kolejne 4.000 zł i jak tu z renty sobie na coś takiego pozwolić.
Mam na imię Joanna jestem rencistką I grupy inwalidzkiej. Poruszam się na wózku inwalidzkim, jestem  wesołą, pełną optymizmu 37 latką, lubię ruch, zabawę, kwiaty, zwierzęta, poezję a muzyka mnie po prostu fascynuje. Będąc osobą przykutą do wózka poświęcam się malarstwu.
Od dwóch lat jestem mężatką, mąż również jest rencistą I grupy po wylewie paraliż lewostronny. Oboje staramy się stworzyć warunki do samodzielnego życia, co wiąże się z zakupem odpowiedniego sprzętu AGD ułatwiającego nam codzienne prace w gospodarstwie domowym, oraz przystosowaniem mieszkania dla osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim.
Wszędzie napotykam bariery dzielące ludzi sprawnych i niepełnosprawnych jak nie architektoniczne to mamy trudności z komunikowaniem się, bo jak ma mnie zrozumieć laik, który nigdy nie miał kontaktu z osobami jak niedawno usłyszałam takie sformułowanie „pokrzywdzonymi przez los”. Ja się z tym nie zgadzam, bo mnie nie pokrzywdził los tylko lekarze. Mając ok. dwóch latek zostałam zaszczepiona na szczepionkę „Hainego Medina”, która wywołała u mnie tę chorobę.
Coraz bardziej staram się przełamywać swoje słabości w świecie, który najeżony jest barierami.  
Byłabym wdzięczna o pomoc choć w niewielkim stopniu w spełnieniu moich marzeń.

Z wyrazami szacunku
Joanna Mazur



Przesyłam numer konta
PKO BANK POLSKI 72102037140000440200234542




Ps. Fundacje pomagają zazwyczaj dzieciom niepełnosprawnym a osobie dorosłej pozostaje tylko zęby w ścianę i modlić się że może kiedyś będzie lepiej co w naszym kraju jest nierealne.... Collapse

Potrzebuję pomocy , szukam osób z rocznika 1987-1995 które usuwały belkę... Collapse

Witam!
Znalazłam chwilkę czasu na napisanie choćby kilku słów ze Świebodzina.Przebywam na rehabilitacji-jestem zadowolona ze zleconych zabiegów przez lekarzy.Poza tym atmosferka w LORO jak zawsze niepowtarzalna :)Bardzo szybko mija tutaj czas,niestety,ale za to naprawdę miło.Pozdrawiam Wszystkich.

P.S.1 września w szkole LORO jak zwykle uroczysty-mimo małej ilości uczniów.... Collapse

Serdecznie gratulujemy Małgosi Korzeniowskiej, ale przykro nam, że nie będzie na zlocie.
Jasiu, wiesz już wszystko, teraz czekamy na zdjęcia i wspólnie będziemy wspominać.
Pozdrawiam Elżbieta... Collapse

My wszyscy dziękujemy Tym Wszystkim, których wymienił Lechu i jeszcze samemu Lechowi oraz nam wszystkim wzajemnie. Bardzo, bardzo serdeczne dzięki.
Lechu, kiedy Agatka zaglądnie na naszą stronę?
Czekamy!!!... Collapse

Spotkałem dziś naszą złotą Luczniczkę czyli Małgosię Korzeniowską. Była na mistrzostwach Polski "Dzieci Kalekich" i zdobyła złoto indywidualnie co Jej otworzyło drzwi na Mistrzostwa Świata chyba we Włoszech. Odbędą się one podczas naszego Zlotu.... Collapse

Hej !
dopiero teraz odkryłem wspaniałą stronę OPTY, a jestem starym "wychowankiem" dzisiejszego LORO - byłem tam w latach : 1959 - 1970 - kilkakrotnie z wieloma przerwami i wiele pamiętam - i Siostry zakonne (szczególnie S.Marię), ich pieska Kropeczkę i Panią Brygidę od pościeli na oddziale i i Doktora Kotwickiego, Wierusza, Spillera, pamiętam niebieski autobus wycieczkowy i pikniki z Siostrami zakonnymi i pieczone racuchy z kwiatem akacji... i Koleżanki i Kolegów....
i Cezarego Ruska bez rąk.. i Małgosię Szyrską....
Teraz sam jestem lekarzem i mocuję się  z tym przeklętym pospolio (PPMD) i szukam jakiegoś wyjścia z postępującego osłabienia ...
ale nic to - cieszę się, że trafiłem na tę stronę i może trafię przy okazji jakiegoś spotkania do Was - może się poznamy...... trzymajcie się!!!!!!!!!!!!!!!!!... Collapse