Księga wpisów

Piękno Kobiety (autor nieznany 🙂 )

Kobieta piękna jest
jak przyroda, przy wschodzie słońca.
Włosy złociste ma jak słońce,
na sklepieniu nieba niebieskiego.
Oczy błękitne jak wielkie niebo, nad nami.
Nos mały i zgrabny jak kwiatki polne,
rosnące na łące.
Usta czerwone jak róże,
pełne wdzięku.
Cera delikatna jak lilia,
pływająca na wodzie.
Policzki zarumienione
jak dojrzałe i dorodne jabłko.
Kobieta jest piękna
jak piękna jest natura.

To o was Drogie Panie.
Wszystkiego naj..  nie tylko w Dniu Kobiet 🙂
ZŁ... Collapse

Test... Collapse

Już dawno zapomniałam, jak to jest uczestniczyć w spotkaniu z autorem. A jeszcze za czasów liceum, czy studiów to była "normalność"!!! Tak dużo czytałam - wszystkiego. Dziś czasu wystarcza tylko na czasopisma fachowe, niezbędne do wykonywania swojej pracy.
I tylko na urlopie lub w kolejce "do lekarza" gdy diagnoza jest niepewna czytam coś co na prawne warte jest przeczytania. Beatko,pisz swoje wiersze, może coś więcej o LORO. A ja między jednym bilansem a drugim, prawie nad ranem przeczytam. To pozwoli mi przetrwać kolejny, bardzo pracowity, ciężki dzień.... Collapse

Tak, to prawda, wspomnienia Beaty potwierdzają, że nasze Sanatorium miało mimo upływu lat wciąż ten sam klimat. Klimat jak ja go nazywam(rocznik 84/85) bajkowo-chirurgiczny. To miejsce było zaczarowane czymś co zwie się nadzieja. Wszystko tam, łącznie z tym co trudne było dziwnie przyjemne. Nawet gula w gardle przed rentgenem płuc tuż przed operacją, przymusowe wizyty u dentystki mówiącej tylko po rosyjsku, ból szczęki na wyciągu i z grypą na dokładkę, falujące ściany po dolarganie, przecięte biodro przy zakładaniu gipsu, zerkanie przez fitankę w drobne prostokąciki, czy Mama już idzie przez park w niedzielne południe. Zapach szkoły w zimowe wieczory, pierniczki w wiaderkach na korytarzu przy windzie, listy z domu, biegi w siegowcach o 6 rano, dreszcze w mokrym gipsie, nogi jak z waty po operacji dźwigające kilkutonowy korpus...... Collapse

Miło się czyta takie piękne i ciepłe słowa.... Collapse

" Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący..... "... Collapse

Beatko, bardzo dziękuję za wspaniałe wspomnienia, którymi się z nami podzieliłaś. Gdy je czytałam widziałam te same korytarze, park, wózki, chłopców bez nóg grających w nogę, roześmiane buzie wózkowiczów. Czułam ten sam ból pleców, widziałam włosy, które pielęgniarka zbierała z poduszki, czułam jak przyjemnie kręci mi się w głowie po dolarganie.
Jeszcze raz w imieniu wszystkich czytających, bardzo dziękuję.  ... Collapse

Dziękuję Kochane Dziewczyny za miłe słowa .Właśnie o to mi chodziło,żeby przypomnieć sobie i innym te wszystkie chwile,przeżyte w LORO.Myślę,że wszystkie czułyśmy podobnie,mimo iż byłyśmy tam w innym czasie.Ja bardzo żałuję,że tak późno odkryłam tę stronę internetową i tę społeczność i że prawie wszystkie kontakty z ludźmi urwały mi się dawno temu.Dlatego cieszą mnie Wasze komentarze,dzięki którym poczułam na nowo więź z tym magicznym miejscem i Wami wszystkimi.
Pozdrawiam Was serdecznie
beata... Collapse

Dziś warto przypomnieć za Wikipedią:

W wieku XII nastąpił wzrost zainteresowania tematyką miłości (Pieśń nad Pieśniami, Hymn o Miłości itp.). Zaowocowało to nowymi filozoficznymi i teologicznymi refleksjami nad miłością opisywaną w Hymnie o Miłości.

Jedną z nich, przedstawił Pierre AbÊlard głosząc, iż "Caritas" oznacza bezinteresowną miłość, będącą celem samym w sobie, wyrzekającą się nagrody...

Hymn o Miłości jest częścią 1 Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian — 1 Kor 13,4-8a[24] - (fragment):

Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje (...)... Collapse

Kochani,

nie wiem, czy ktoś z Was, ale ja już tak, przeczytał 46 nowych stron VI tomu kroniki? Mam nadzieję, że tak, bo ja nie omieszkałam tego zrobić "od deski do deski" bez żadnej przerwy. Wspaniale i dowcipnie (jak zawsze zresztą) zredagowany tekst, opatrzony wieloma ciekawymi zdjęciami i wycinkami z czasopism. Nie wiedziałam, że tak wszędzie o nas pisano. Wielkie dzięki, Andrzeju! Przywołało to znowu wiele wspomnień i wzruszeń, tym bardziej niezmiernie się cieszę, że mogłam być na naszym jubileuszowym zlocie. Zrobiło mi się również bardzo miło i łezka zakręciła w oku, gdy zobaczyłam, że w jednym z czasopism zacytowane są słowa z moich wspomnień... Jeszcze raz, Andrzeju, bardzo dziękuję za to, że robisz to wszystko, i że wciąż masz tyle chęci do tego. Musimy dalej trzymać się razem - oby jak najdłużej. Pozdrawiam Wszystkich OPTY-mistów ze słonecznego Opola.... Collapse