Księga wpisów

Moi Mili, gorąco namawiam Was do wczytania się w raporty naszych starszych Kolegów i Koleżanek z ówczesnego Zakładu Leczniczo Wychowawczego. Już data ich pisania wiele mówi, to rok 1950, więc odciska się system wychowawczy, ale raporty są szczere, obrazują życie społeczności żyjącej w pewnej izolacji, ale śmiem twierdzić, że były szczęśliwe. Czy nasze dzieci nie maja zbyt wielu podniet, bodźców, rozpraszaczy, żyją w nadmiarze wszystkiego, często wręcz są sfrustrowane nadmiarem dóbr. Czy potrafiłyby żyć z tak wielka wzajemna empatią? To wprost fenomen. Pozdrawiam Andrzej.... Collapse

Dzień dobry,
Pisze w imieniu mojej św. pamięci babci Marii Jurdzińskiej z domu Karwiel, która była wychowanką ośrodka w Świebodzinie. Zawsze z wielką uwagą i z zaciekawieniem słuchałam jej opowiadań o ośrodku, a nawet za czasów studenckich napisałam pracę z młodzieńczych lat babci dotyczącą życia w ośrodku. Babcia zawsze opowiadała, że to dzięki niemu i ludziom tam spotkanym była tym kim była, czyli twardą kobietą, nigdy się nie poddającą, świetnie radzącą sobie w życiu, nigdy nie oglądającą się na innych. Babci nie ma już z nami 7 lat, brakuje mi rozmów z nią i jej opowiastek, dlatego list z raportami pisanymi przez nią, to jak powrót do przeszłości, taki wehikuł czasu. Aż trudno uwierzyć, że pisała je moja babcia w wieku 15 lat, czyli w wieku mojego syna. To naprawdę niesamowite. Pozdrawiam serdecznie i bardzo dziękuję.... Collapse

Prezesie Andrzeju, kochani Optymiści !
50 Zlotów Grupy OPTY to absolutny fenomen ciągłości naszych przyjacielskich związków z młodych, sanatoryjnych lat. To także ogrom wysiłków dziesiątek organizatorów dorocznych naszych spotkań w różnych miejscach w kraju i za granicą. Piękne lata szybko mijają...
Jesteśmy coraz starsi i mniej sprawni. Trzeba "zejść z tej sceny" w sposób zorganizowany...
50 Zlot Opty w Łagowie powinien zamknąć dotychczasową formułę naszych spotkań.

Czy to ma oznaczać zakończenie działalności Stowarzyszenia i serwisu opty.info ?
Raczej nie - ale natychmiast powstaje pytanie: wobec tego co (i kto ?) dalej....

A może młodsze pokolenie byłych pacjentów? - przecież też świetnie zorganizowanych
i tworzących wspaniałe kręgi przyjaciół ? Łączy nas nasze sanatorium i szczególny sentyment do tej pięknej krainy. Ta pamięć nie może zaginąć...... Collapse

33 Finał WOŚP pokazał, że jest możliwy powrót do normalności, do pogody ducha, do uśmiechniętych ludzi, do życzliwości. Finał pokazał że to się stało-15 października 2023 r.
Dbajmy aby te koszmarne 8 lat nigdy nie powróciły.

33 Finał WOŚP to doskonała okazja do złożenia życzeń aby powrót do normalności, do pogody ducha, do uśmiechniętych ludzi, do życzliwości trwał do końca świata i jeden dzień dłużej.... Collapse

Z Nowym Rokiem składam wszystkim zdrowia i szczęścia dnia codziennego. Niech się Wam darzy.
Jednocześnie zwracam się z prośba o poważne potraktowanie " GRUPY OPTY' i wpłacenie składek chociaż tych bieżących (zalegle chyba nie są do uregulowania - a szkoda.
Bardzo serdecznie wszystkich pozdrawiam. eMDe... Collapse

Kochani, czy pamiętacie Święta, a szczególnie wieczór wigilijny w LORO? Ja pamiętam z różnych okresów pobytu. Te najbardziej uroczyste były do czasu pracy sióstr zakonnych. Opisałem w książce wiązanie girladdów z gałązek świerkowych, wspólne robienie ozdób na choinkę, ćwiczenia chóry, etc. Świetlica na R II była na całość szerokości budynku, okna z obu stron, więc Wigilia odbywała się u nas - chłopaków, przychodziły dziewczynki i nawet z Ort I. Stoły stały w podkówkę - te świetlicowe i przyniesione ze stołówki. Pod nakryciem (pewnie to były prześcieradła, a może na prawdę obrusy, już nie pamiętam) było sianko. Wspólna kolacja, zawsze przychodził dr Wierusz i z każdym z nas łamał się opłatkiem, przychodził lekarz dyżurny, kierowniczka szkoły - pani Albina Konoplicka. Była kolacja, potem kolędowanie i paczki. Wtedy było wesoło, lecz gdy szliśmy do łóżek w każdego z nas wstępowała wstępowała nostalgia i smutek wraz z tęsknotą za domem rodzinnym.
Kiedy byłem po raz drugi - już jako licealista, Wigilie były mniej uroczyste, każdy na swoim oddziale, a my po kolacji chodziliśmy do przyjaciół na inne oddziały składać życzenia. Mam zdjęcie z I Ort, jak dr Wierusz podchodzi do naszego stołu i najpierw dzieli się opłatkiem z Jurojciem - chyba Grzegorzem, ja siedzę obok, jest też Petko Penczew z Bułgarii. Z Petko po jego wyjeździe wymieniliśmy listy, potem kontakt się urwał. Ciekawe co dziś porabia. Ale wzięło mnie na wspominki. A może Wy cos napiszecie i Waszych Świętach w LORO? Pozdrawiam i życzę miłego wieczoru świątecznego, a na Nowy Rok pełnej realizacji planów i zamierzeń. My wszyscy już zdążamy we właściwym kierunku, dlatego ceńmy czas i planujmy jego maksymalne wykorzystanie, życie jest najpiękniejszym darem. Pozdrawiam Amed... Collapse

Moi Mili, ja już widziałem i nie przeczytałem, bo jeszcze pamiętam co tam nagryzmoliłem. Przepraszam Was za pismo, ale pewnie przywykliście do mojej ręki. Oczywiście czytałem po napisaniu, by nie było wpadek (nawet cos tam poprawiałem). Z uwagi na planowane inne metody pracy - co prawda będę oficjalnie zatwierdzone dopiero na naszym Walnym podczas 50 Zlotu w Łagowie, proszę Was o nadsyłanie ważnych dla naszej społeczności informacji. Gdzie nas troje - tam nastroje Opty- mistyczne i warto je wpisać do kroniki. Serdecznie Zbyszkowi dziękuję za współpracę. No to do roboty - czyli do czytania marsz!!!... Collapse

Andrzeju, piękny list napisałeś na uroczystość w Świebodzinie i miło, że został odczytany w większości. Możemy być dumni i cieszyć się, że nasz ośrodek i "drugi dom dla niektórych" rośnie w siłę i cały czas się rozwija.... Collapse

Ciekaw jestem ile osób przeczyta nowe wpisy na naszej www. Odezwijcie się, bo to wynagrodzi nasz trud. Kolejnym wpisem b3edzie sylwetka Marcina Iwanickiego. To tak bliżej do Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. Ludzie żyją dopóki żyje o Nich pamięć. Pozdrawiam i czekam .... Collapse