Zamek Praski

Zamek Praski

Zamek Praski to:

• Najczęściej odwiedzany zabytek czeski;
• Była siedziba królów czeskich;
• Siedziba prezydenta Republiki Czeskiej;
• Największy zamek średniowieczny na całym świecie według Księgi Rekordów Guinessa.
• Zamek został założony przez księcia Borzywoja około 870 r.

Najbardziej został ukształtowany w 2 okresach, kiedy miasto było cesarską stolicą, najpierw Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego za panowania Karola IV (panował od 1346 – 1378) a następnie Austriackiego Cesarstwa Habsburgów pod rządami Rudolfa II. (panował od 1576 r. do 1612 r.) W XVIII w. cesarzowa Maria Teresa z Habsburgów przeprowadziła zakrojoną na szeroką skalę i często krytykowaną odbudowę. Zamek odnowił ponownie w latach 20 i 30-tych XX w. słynny architekt Josyp Plecznik na polecenie prezydenta Tomasza Masaryka.

Z pierwszego dziedzińca na drugi przejdziemy przez Bramę Mateusza z roku 1614. Pierwotnie była wolno stojącym łukiem triumfalnym. Schody w bramie po prawej stronie wiodą do reprezentacyjnych apartamentów prezydenta Czech.
Na drugim dziedzińcu w prawym rogu jest Kaplica ś Krzyża. Po przeciwnej stronie w dawnych stajniach cesarskich znajduje się dziś Galeria Rudolfa.
Trzeci dziedziniec
Najpierw widzimy katedrę. Z południowej strony zachwyca Wieża południowa i portal południowy, czyli Złota Brama zaprojektowana przez P.Parlera. nad portalem dziś używanym tylko wyjątkowo widnieje pochodząca z 1370 r. mozaika ze szkła weneckiego przedstawiająca sąd ostateczny.
Za autora je pokládán italský mistr Niccolo Senitecolo, v českých zemích dílo zcela ojedinělé. Střední pole mozaiky zobrazuje Krista jako soudce při posledním soudu, vyzývajícího všechny , kdo vstupují do katedrály, aby dodržovali jeho zákon. V opačném případě nedojdou spásy jako vzkříšení, vstávající po jeho pravici z hrobů, nýbrž propadnou zatracení jako hříšníci po levici, ty už archanděl Michael žene do pekelných plamenů. U Krista v mandorle klečí vpravo Panna Maria, zleva pak sv. Jan Křtitel, zespodu k němu vzhlížejí čeští zemští patroni sv. Prokop, sv. Zikmund, sv. Vít, sv. Václav, sv Ludmila a sv. Vojtěch. Pod nimi v pozemském světě se k českým patronům i Kristu modlí Karel IV. se svou čtvrtou ženou Alžbětou Pomořanskou.

Stary pałac królewski
Każda warstwa reprezentuje inny styl architektoniczny. Kolejno: romański, wczesnogotycki i późnogotycki. Klasycystyczny portyk dodano za panowania Marii Teresy. Wchodzimy najpierw do olbrzymiej Sali Władysławowskiej zbudowanej w stylu gotyckim na przełomie 15 i 16 w., uważanej w tym czasie za majstersztyk architektonicznego rzemiosła.
W średniowieczu zimą odbywały się tutaj turnieje rycerskie, dlatego były zrobione schody z rozstępami dla koni.
Sala słynie z pięknego sklepienia żebrowego. Tu wybiera się czeskich prezydentów.
Za drzwiami w prawo gdzie była Kancelaria Czeska, doszło w 1618 r. do drugiej praskiej defenestracji, czyli wyrzucenia 2 katolickich namiestników przez okno w lewej części sali. Wydarzenie to rozpętało wojnę 30-letnią. Za salą po schodach jest Kaplica Wszystkich świętych (architekt P.Parler a potem po pożarze w 1541 r. odbudowa w stylu renesansowym).
Na kondygnacji późnogotyckiej powyżej Sali Wład. znajdują się nowe archiwa ziemskie i dawne archiwum królewskie, gdzie są wystawione ważne czeskie dokumenty historyczne.
Z Sali wychodzimy po Schodach jeździeckich, po drodze można obejrzeć pamiątki po Przemyślidach.

Bazylika i klasztor św. Jerzego 
Bazylika św. Jerzego z r. 920 na Zamku Praskim jest jednym z najbardziej cennych zabytków romańskich w Pradze.
Podczas renowacji w latach 60 XX w. przywrócono w dużym stopniu pierwotne piękno i prostotę. We wnętrzu nawy głównej znajdują się groby 2 książąt z dynastii pierwszych Przemyślidów Wratyslawa I i Bolesława II.
Relief 13 wieczny przedstawiający Dziewicę Marię i króla Otakara I oraz znakomite choć mocno zniszczone wczesno-średniowieczne freski nad ołtarzem.
Znajduje się tutaj wystawa dzieł sztuki z okresu od końca XVI wieku do końca wieku XVIII. Ekspozycja jest pod zarządem Galerii narodowej.

Złota uliczka 
Malownicza, osnuta legendami Złota uliczka to jedno z kluczowych miejsc podczas zwiedzania Zamku Praskiego. Tutaj mieszkała czeladź zamkowa oraz złotnicy, jak podpowiada nazwa. Domki były zamieszkane do II wojny światowej. Obecnie znajdują się w Złotej uliczce oryginalne sklepiki, galerie oraz ekspozycje.
Ciekawostki:
W domu numer 22 mieściła się w 1917 roku pracownia pisarza Franza Kafki.

Biała wieża-Daliborka służyła przez stulecia za główne więzienie zamkowe.
Dziś jest w niej muzeum prezentujące narzędzia tortur.

Czarna wieża na Zamku Praskim
Czarna wieża (Černá věž) – najstarsza wieża w Pradze pochodząca z 1135 roku, została zbudowana jako część fortyfikacji romańskiej Zamku Praskiego. Podczas panowania Karola IV nazywano ją „złotą”, bo wtedy była pokryta ołowianymi, pozłacanymi płytami.

Tego nie zdążyliśmy zobaczyć:

Loreta 
Nazwa Loreta pochodzi od włoskiej miejscowości Loreto, gdzie się znajduje Santa Casa – Święty Domek (domek z Nazaret, w którym żyła Panna Maria i dokąd, zgodnie z legendą, archanioł Gabriel przybył z posłannictwem).
Zarządzanie miejscem kultu maryjnego przejęli Kapucyni, którzy wybudowali wokół Lorety swój pierwszy klasztor w Czechach.
Święty Domek ozdobiony płaskorzeźbami z marmuru stoi w środku dziedzińca i otoczony jest sześcioma kaplicami.
Ciekawostki:
Front Lorety został zdominowany przez słynne loretańskie kuranty dzwonkowe – 30 dzwonków co godzinę gra starą pieśń poświęconą Matce Boskiej. Klawiatura kurantów umożliwia również granie innych melodii, z czego w przeszłości nieraz korzystali podczas swoich koncertów np.: Wolfgang Amadeus Mozart lub Franz List. W czasach współczesnych urządza się tu koncerty na kurantach dzwonkowych.
W budynku Lorety mieści się także zbiór drogocennych klejnotów, tzw. Skarb Loretański. Najbardziej znanym klejnotem jest Praskie Słońce – ważąca 12 kilogramów monstrancja w kształcie słońca, wysadzana 6222 diamentami.