Znaczące okresy w historii Pragi
Znaczące okresy w historii miasta
Rzeczywisty rozkwit miasta przypada na pierwszą połowę XIV wieku, kiedy to czeski król i zwierzchnik Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego Karol IV uczynił Pragę reprezentatywną siedzibą dworu cesarskiego oraz stolicą cesarstwa.
Kolejnym znaczącym okresem w historii Pragi jest koniec XVI wieku. Za panowania słynnego czeskiego władcy, cesarza niemieckiego Rudolfa II Habsburga czeska metropolia stała się centrum życia politycznego, społecznego i kulturalnego Europy Środkowej.
Nazwa miasta
Nazwa zamku, a później również całego miasta, zgodnie z opinią pierwszych czeskich kronikarzy pochodzi od progów na rzece Wełtawie, po których z hukiem przepływała woda. Poza tą teorią istnieje szereg dalszych.
Złota Praga
Ów przymiotnik pochodzi najprawdopodobniej z czasów panowania króla czeskiego i cesarza niemieckiego Karola IV, kiedy to pozłocono wieże Zamku Praskiego. Inna teoria głosi, że Pragę nazwano „złotą” w czasach Rudolfa II, władcy wspierającego alchemików poszukujących recepty na złoto.
Miasto 100 wieży
Ogromna liczba wieży oraz wieży widokowych spowodowała, że Pragę zaczęto nazywać także miastem „stu wieży”. W chwili obecnej stolica liczy ich około 500.
Klementinum
Monumentalny kompleks budowli Klementinum zajmujący obszar około dwóch hektarów, drugi co do wielkości kompleks po Zamku Praskim w Pradze, był żywym centrum szkolnictwa i kultury. Od XI wieku stał w tym miejscu kościół św. Konstantego, który zajęli w 1232 roku dominikanie i wybudowali obok niego klasztor. W 1555 roku przybyli do Pragi jezuici, wykupili budynek klasztorny oraz tereny z nim sąsiadujące, po czym rozpoczęli, trwającą prawie dwieście lat budowę kolegium Jezuickiego. Na terenie kompleksu budowli, usytuowanych wokół pięciu dziedzińców, powstał w latach 1578 – 1726 nowy kościół św. Konstantego, kościół Zbawiciela z kaplicą Włoską, konwent, kaplica Lustrzana, nowe kolegium Jezuitów, ogromny kompleks klas, sal, budynków gospodarczych i cel klasztornych, jak również biblioteka, obserwatorium astronomiczne, drukarnia, teatr i wieża astronomiczna. Wśród najwybitniejszych architektów współpracujących przy tworzeniu obiektu byli Carlo Lurago, Francesco Lurago, Giovanni Domenico Orsi, Paweł Ignacy Bayer, Franciszek Maksymilian Kaňka i Kilian Ignacy Dientzenhofer.
W budynku mieści się już od ponad dwustu lat Biblioteka Publiczna. Znajdują się tutaj bardzo wartościowe rękopisy oraz wszystkie książki wydane w Czechach po 1807 roku.
Most Karola
Most Karola jest jednym z najpiękniejszych mostów na świecie i najstarszym praskim mostem. Jest 10 m szeroki i 516 m długi, ma 16 łuków.
Po stronie Starego Miasta jest wieża Staromiejska, na drugim końcu są dwie wieże mostowe Małej Strony.
Staromiejska wieża mostowa – klejnot architektury gotyckiej na skalę światową, zbudowany pod koniec XIV w. (Petr Parler). Zdobią ją rzeźby czeskich książąt i świętych. Na wysokości 18 m została umieszczona galeria.
Most powstał na polecenie Karola IV a zaprojektował go czołowy praski architekt gotyku, Petr Parler. Kamień węgielny pod jego budowę położono w 1357r., 9.7., o godz. 5:31, 15 lat po zawaleniu się podczas powodzi stojącego poprzednio w tym miejscu mostu Judyty. Prace budowlane trwały do 1399 r. Przez około 400 lat Most Karola był jedynym w mieście łącznikiem między 2 brzegami Wełtawy.
Most jest ozdobiony 30 rzeźbami z początku 18 w., które wyobrażają świętych, historyczne i biblijne osoby.
Pierwszym umieszczonym tu posągiem, była datująca się z 1683 r. figura J. Nepomucena, ulubionego świętego okresu kontrreformacji, którego w 1393 r. po torturach zrzucono z mostu do Wełtawy za odmowę wyjawienia królowi Wacławowi IV tajemnicy spowiedzi królowej Zofii. W połowie 18 w. został uznany za świętego.
Małostrańskie wieże mostowe
Niższa wieża, w stylu romańskim, zachowała się z poprzedniego mostu Judyty i pochodzi z XII wieku, wyższa wieża, gotycka, swoim stylem nawiązuje do Staromiejskiej wieży mostowej i powstała w drugiej połowie XV wieku.
We wnętrzach urządzono stałą ekspozycję poświęconą historii Mostu Karola.
Dzielnica Żydowska
Na terenie praskiej Dzielnicy Żydowskiej znajduje się Stary Cmentarz Żydowski, ratusz, sala obrzędowa i sześć synagog: Staronowa, Pinkasa, Maiselowa, Hiszpańska, Klausowa i Wysoka. Dzielnica Żydowska powstała w XIII wieku, ale dzisiejszy wygląd uzyskała dopiero po wielkiej przebudowie asenizacyjnej na przełomie XIX i XX wieku. Mimo tego, iż udało się zachować tylko część najsłynniejszych zabytków, będących pamiątką wielowiekowej historii Żydów praskich, jest ona najlepiej zachowanym miejscem tego typu w Europie.
Synagoga Staronowa
Synagoga Staronowa to najstarsza zachowana synagoga w Europie środkowej oraz najstarsza funkcjonująca synagoga na całym świecie. Oprócz lat okupacji 1942-45, odprawia się w niej msze ciągle od ostatniej ćwierci XIII wieku.
Golem
Na strychu Synagogi Staronowej podobno został ukryty Golem – olbrzymia istota z gliny, która według legendy została stworzona przez rabbiego Löwi. Golem jest prawie nieodłącznie związany z tajemniczą atmosferą Pragi i byłego praskiego Miasta Żydowskiego. Legenda mówi, że Golema przywracano do życia za pomocą pergaminu ze specjalną kabalistyczną formułą (tzw. szemu), którą wkładano pod język Golema. Rabbi wyciągał szem zawsze w czasie szabatu, kiedy nie wolno pracować. Pewnego razu jednak zapomniał wyjąć szem, a zanim wrócił z synagogi, Golem w ataku szału zdemolował wszystko co tylko znalazł. Dlatego rabbi zabrał Golemowi szem i jego ciało ukrył.
Stary cmentarz żydowski
Stary cmentarz żydowski jest najstarszym zachowanym cmentarzyskiem żydowskim na świecie, założonym już w pierwszej połowie XV wieku.
Ciekawostki:
Na przestrzeni o powierzchni 1 hektara zobaczycie 12 000 nagrobków (macew) z okresu późnego gotyku, odrodzenia, baroku oraz rokoka.