Wpisy kondolencyjne

?mier? Profesora J. Soboci?skiego jest ogromn? strat?
dla nas – osób obcuj?cych na codzie? z trudno?ciami sprawno?ciowymi. Rodzinie zmar?ego Sz.P. Profesora J. Sobocinskiego sk?adam wyrazy kondolencji i wspó?czucia. Odesz?a kolejna osoba o wielkiej chary?mie, skromno?ci i du?ym poczuciu obowi?zku niesienia pomocy osobom dotkni?tym przez los. Cz?owiek o WIELKIM SERCU. Ogromny wk?ad pracy, po?wiecenie i wiedza naukowa znajd? zaszczytne miejsce w dziedzinie edukacji i o?wiaty. Pokój Jego pami?ci………

Mo?e nie wszyscy wiedz?, ?e Pan Profesor Jan Kazimierz Soboci?ski, maj?c 85 lat napisa? ksi??k?, wydan? w 2001 przez Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, pt: „Parady? – placówka wychowawcza w latach 1836-1952”. Ksi??ka ta nie ro?ci sobie prawa do opracowania ?ci?le naukowego – jak we wst?pie napisa? Profesor. Jest to spisana relacja (w j?zyku polskim i niemieckim) z ?ycia, dzia?alno?ci, metod wychowawczych, relacji uczniów do szko?y i ówczesnych stosunków spo?ecznych i politycznych. Zawiera równie? wspomnienia z kilku spotka? by?ych uczniów tego seminarium.
M. in. cytuj? „W czasie wycieczki Jan Soboci?ski zapozna? nas z histori? paradyskiego klasztoru. Zacz?? od tego, ?e uroczy zak?tek Ziemi Lubuskiej Parady?, który le?y w dolinie Paklicy, utworzonej w czasach polodowcowych, ju? w XIII w., upodobali sobie brandenburscy cystersi, osiedlili si? tu i gdy wybudowali klasztor, nazwali go Paradisus Sanctae Mariae”.

W po?owie lat osiemdziesi?tych mia?em okazj? odwiedzi? Profesora w jego s?u?bowym pokoiku na poddaszu seminarium w Parady?u. Wokó? by?y ksi??ki, stare pisma i wspania?a atmosfera skupienia i pracy. To by?o szczególne spotkanie. Pami?tajmy o niezwyk?ej m?dro?ci naszego Profesora i Mistrza.

??cz? pozdrowienia
Zbyszek ?yczakowski

Mijaj? kolejne dni, a ja ci?gle ?egnam Pana, Panie Profesorze. Pana odej?cie bardzo boli. Jest mi smutno.
To bolesne prze?ycie u?wiadomi?o mi, ?e jeste?my grup? przyjació? i na ostatni apel stawili?my si? tak licznie.-Dzi?kuj?.
Lechu powiedzia? mi przed pogrzebem- cyt, nie martw si?, przecie? Profesor zawsze i wsz?dzie b?dzie z nami! Powiedzia? to w sposób tak oczywisty i stanowczy, ?e mu po prostu uwierzy?am.
Po kilku dniach otrzyma?am od niego Sms-a.
Lechu, Pozwol? przytoczy? Twoje s?owa, bo s? pi?kne!
cyt, Tak szybko min?? tydzie?, pami?? o 89 latach Guru, o swoich szalenie szybkich 40-50?
Ilu nas w nas zostanie, je?li tylko przemykamy obok?
B?d?my! Jak? !

Kochani, pami?tajmy, b?d?my!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich Optymistów.